Sipagetti

Muhtemelen 200.000 yıl önce yaşamış ve müthiş hayatta kalma iç güdüleriyle her hareket eden çalılıktan korkup kaçan atalarımın genlerini copy paste ettiğimden olsa gerek, şu hayatta hiçbir şeyden, yılanlardan korktuğum kadar korkmam. “İstemediğin ot dibinde bitermiş” deyişini doğrularcasına, yılanlar da sağ olsunlar asla peşimi bırakmazlar. Çocukken yüzmeye giderim, deniz kenarından yılan çıkar. Yazlık site içinde atari salonuna giderim, su borusundan yılan çıkar ve ortalığı birbirine katar. Çalışmaya Kazakistan’a giderim, yürürken iki adımım arasında yılan görürüm ve Kazakistan’dan Türkiye’ye kadar koşarak gelirim... Hiç biri olmazsa rüyama girerler ve beni uykumda dahi gererler. Neyse, günün birinde önemli biri olursam, tüm insanlığa, beni nasıl konuşturabileceklerini öğrettikten sonra asıl konumuza giriş yapmak istiyorum.

Bugün size Amerika’nın Florida eyaletinde yaşanmakta olan, benzeri görülmemiş bir yılan işgalinden bahsedeceğim. Öncelikle işgalin nasıl başladığına bakmak için 1992 yılına gidiyoruz. Florida o yıl Andrew kasırgası tarafından harap edilmiş. Kasırga hayvanat bahçelerini, hayvan satış merkezlerini ve egzotik hayvan depolarını yerle bir etmiş. Kasırga bittikten sonra, aslanlar, maymunlar ve daha bir çok kaçan hayvan yakalanmış fakat yılanların bir çoğu Florida’nın Everglades bataklıklarına kaçarak özgürce yaşamaya başlamış. Özgürlüğüne kavuşan yılanlar arasında en dikkat çekici olan, normalde Güney Doğu Asya’ya özgü olan ve dünyanın en büyük beş yılan türünden biri olan Burma Pitonları.

6 metre uzunluğa ulaşabilen ve avını boğarak öldüren Burma Pitonları için, her daim ılık ve nemli olan Everglades bataklıkları mükemmel bir yuva olmuş. Everglades bataklıklarında, suya yakın yaşamayı seven Burma Pitonları için bolca su, koca bedenlerini doyurmak için de bolca hayvan varmış. İşin en acı yönü ise, Burma Pitonlarının istilasından önce Everglades’te yaşayan hayvanların, böyle bir yırtıcının varlığını dahi bilmiyor olması. Hayatlarında piton görmemiş, böyle bir yırtıcıdan kaçması gerektiğini bile bilmeyen kuşlar, memeliler hatta Everglades’e özgü ufak Amerikan timsahları bile, Burma Pitonlarının menüsünü oluşturur hale gelmiş. Ekolojistlerin hesaplamalarına göre, Everglades’te yaşayan ve yöreye özgü rakunların sayısı %99.3, keseli sıçanların sayısı %98.9 ve beyaz kuyruklu geyiklerin sayısı %94.1 azalmış.

Bu da yetmezmiş gibi renkleri ve desenlerinden ötürü pitonlar, Amerikan yılan meraklılarının favori hayvanları haline gelmiş. Yılan beslemek isteyen, bence ne yaptığını bilmez, binlerce Amerikalı, 1996 ile 2006 yılları arasında ülkeye 90.000 adet pitonun ithal edilmesini sağlamış. Başta 10-20 cm uzunlukta olan bu yılanları bıcır bıcır seven, fotoğraf çektirip, ne kadar serseri tipler olduklarını belgeleyen bu salak Amerikalılar, yıllar geçip yılanlar 3-4 metre uzunluğa erişince, vücutlarının arka taraflarından kaynaklı bir korkuyla, farklı türden pitonlarını Everglades bataklığına götürüp serbest bırakmaya başlamışlar.

İşin rengi bu noktada biraz daha değişmeye başlamış. Burma Pitonları sıcağı ve bataklıkları seviyor ve genel olarak güney Florida’dan ayrılmak istemiyormuş. Bu coğrafi sınırlama, Florida'lı olmayan diğer tüm Amerikalıları bir nebze de olsa rahat ettirmiş. Fakat son yapılan genetik araştırmalarda bazı Burma Pitonlarının, muhtemelen gene evcil hayvan olarak alınıp daha sonra doğaya serbest bırakılan Hint Pitonlarıyla çiftleştikleri tespit edilmiş. Hint Pitonları, Burma Pitonlarının aksine, yüksek rakımları ve daha kuru iklimleri tercih eden bir tür. Bilim insanları şimdi, bu farklı piton türleri arasında çiftleşmeden ortaya çıkabilecek ve çok daha farklı iklim koşullarına dayanıklılığıyla, Amerika'nın daha büyük kısmını işgal edebilecek bir süper yılan türünün gelişmesinden korkuyor.

Amerika’nın geri kalanı tarafından, “ne halleri varsa görsünler” diye yalnız bırakılan Florida sakinleri ise 2013’ten bu yana ödüllü piton öldürme yarışmaları tertipliyor. Amerika’nın dört bir yanından gelen yılan avcıları, öldürdükleri veya yakaladıkları pitonlar ile devasa bir soruna küçük de olsa bir yardımda bulunmaya çalışıyor. Yarışmalar kapsamında bugüne kadar 1.000 kadar piton öldürülmüş olsa da, ekolojistler Everglades’te yaklaşık 100.000 pitonun özgürce dolaştığını düşünmekte.

100.000 sevgili okuyucularımız, tam 100.000 piton...Hayatımda hiç Florida’ya gitmedim ve artık gitmeyi de düşünmüyorum. Fakat yılanlar konusunda dillere destan bahtsızlığım ve Murphy kurallarının bazen sanki benim için yazılmış olduğu gerçeğini de düşündüğümde, içimden bir ses yolumun, eninde sonunda bir defa da olsa Everglades bataklıklarına düşeceğini söylüyor :(

Bir sonraki yazımıza kadar, Allah korusun, Allah yazdıysa bozsun diyorum...

Pitonların Amerika İstilası

Benzer Makaleler